niezręczny

niezręczny
niezręczny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, niezręcznyni {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pozbawiony zręczności, zwinności, niezdarny, niezgrabny': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niezręczny kelner. Niezręczne ręce. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'będący objawem, wynikiem czyjegoś braku zręczności, zwinności': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niezręczne ruchy, gesty. Niezręczny ukłon. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pozbawiony zręczności, przemyślności, sprytu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niezręczny polityk, dyplomata, mówca. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'będący objawem, wynikiem czyjegoś braku zręczności, przemyślności, sprytu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niezręczna polityka, wypowiedź. Niezręczne tłumaczenie się. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'niestosowny, nietaktowny, kłopotliwy, żenujący': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niezręczny żart. Niezręczne pytanie. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • niezręczny — niezręcznyni «nie odznaczający się zręcznością; niezgrabny, niezdarny» Niezręczny człowiek. Niezręczny w ruchach, w tańcu. przen. «niewłaściwy, niestosowny, nieudany, chybiony; kłopotliwy, żenujący» Niezręczny dowcip. Niezręczna sytuacja …   Słownik języka polskiego

  • godny — Pożałowania, ubolewania godny a) «przykry, niezręczny, będący wynikiem nieporozumienia»: Wtedy to zaszedł ten godny pożałowania incydent, który nas wszystkich napełnił smutkiem i wstydem. B. Schulz, Sanatorium. b) «dyskredytujący kogoś lub coś;… …   Słownik frazeologiczny

  • słoń — 1. Jak słoń w składzie porcelany «w sposób nieumiejętny, niezgrabny, niezręczny»: Ktoś, kto jest z zewnątrz, będzie się zachowywał jak słoń w składzie porcelany. Ponaraża się od razu większości profesury i nic nie zrobi. GPol (tyg) 1/1998. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • ciężkawy — ciężkawywi «nieco ciężki, ociężały, powolny» Na starość zrobiłem się ciężkawy, nie lubię podróży. przen. «dość trudny, zawiły, niezręczny, nieudolny» Ciężkawa rozmowa. Ciężkawy dowcip …   Słownik języka polskiego

  • ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… …   Słownik języka polskiego

  • dowcip — m IV, D. u, Ms. dowcippie; lm M. y 1. «powiedzenie zawierające treść komiczną, pobudzające do śmiechu; anegdota, żart, kawał» Niewinny, nieprzyzwoity, niewybredny, zjadliwy dowcip. Sadzić się, silić się na dowcipy. Powiedzieć dowcip. Sypać… …   Słownik języka polskiego

  • dowcipas — m IV, Ms. dowcipassie; lm M. y 1. D. u, B.=M. pot. «niezręczny, niesmaczny dowcip» 2. D. a, B.=D.; lm DB. ów pot. «człowiek opowiadający takie dowcipy» …   Słownik języka polskiego

  • drewniany — drewnianyni «zrobiony z drewna» Drewniany stół, most, płot. Drewniana łyżka. Drewniane domki. Buty na drewnianych podeszwach. ∆ Budownictwo drewniane «dział budownictwa obejmujący budynki i konstrukcje z drewna, wyróżniający się odrębną… …   Słownik języka polskiego

  • gafa — ż IV, CMs. gafie; lm D. gaf «niezręczny postępek, niestosowne odezwanie się; nietakt, niezręczność» Gafa towarzyska. Popełnić gafę. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • głupi — głupipszy 1. pot. pogard. «pozbawiony bystrości, mający ciasne horyzonty myślowe, nieinteligentny, ograniczony; rzadziej: chory umysłowo, obłąkany» Bezdennie głupi. Głupi jak but, jak stołowe nogi, jak tabaka w rogu. Dziewczyna ładna, ale głupia …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”